Matka Boża
z Akita

12 czerwca 1973 Agnes Sasagawa modliła się w swoim klasztorze w Akita w Japonii, kiedy ujrzała jasne promienie światła, które emanowały z tabernakulum. Ten sam cud powtórzył się w ciągu następnych dwóch dni. 28 czerwca na lewej dłoni s. Agnes pojawiła się rana w kształcie krzyża. Krwawiła obficie i sprawiała jej wiele bólu.

6 lipca podczas modlitwy Agnieszka usłyszała głos dochodzący z figury Matki Boskiej znajdującej się w kaplicy. To była pierwsza wiadomość. Tego samego dnia niektóre siostry odkryły krople krwi, które spływały z prawej ręki posągu. Ten przepływ krwi wystąpił czterokrotnie. Rana na ręce posągu pozostała do 29 września. Ale tego samego dnia posąg zaczął się „pocić”, zwłaszcza z czoła i szyi.

3 sierpnia 1973 Agnieszka otrzymała drugie orędzie, a 13 października tego samego roku trzecie i ostatnie orędzie. 4 stycznia 1975 roku figura Matki Bożej zaczęła płakać i płakała przy różnych okazjach przez 6 lat i 8 miesięcy. Ostatni raz 15 września 1981 w uroczystość Matki Bożej Bolesnej. W sumie było 101 łez.

Imię wizjonerki, siostry „Agnes”, oznacza baranka. Została uzdrowiona z głuchoty, co zostało zweryfikowane bez medycznego wyjaśnienia. Ten cud był znakiem autentyczności wizyt Matki Bożej.

22 kwietnia 1984, po ośmiu latach badań i konsultacji ze Stolicą Apostolską, orędzia Matki Bożej z Akita zostały zatwierdzone przez biskupa diecezji Niigata w Japonii, biskupa Johna Shojiro Ito. Oświadczył, że wydarzenia z Akity mają nadprzyrodzone pochodzenie i zezwolił na kult Matki Boskiej Akity w całej diecezji. W japońskim mieście Akita, posąg Madonny przelał krew, pot i łzy, zgodnie z zeznaniami ponad 500 chrześcijan i niechrześcijan, w tym buddyjskiego burmistrza miasta. Zakonnica Agnes Katsuko Sasagawa otrzymała stygmaty i orędzia od Matki Bożej.

W czerwcu 1988 kardynał Joseph Ratzinger, prefekt Kongregacji Nauki Wiary, wydał ostateczny osąd dotyczący wydarzeń i orędzi z Akity, uznając je za godne zaufania i godne wiary. Kardynał zauważył, że Akita jest kontynuacją orędzi fatimskich.

6 lipca 1973
O trzeciej nad ranem ukazał się jej anioł stróż Agnieszki i powiedział: „Nie bój się. Ja jestem u twego boku i cię strzeże. Przyjdź i chodź za mną. Nie módl się tylko za swoje grzechy, ale jako zadośćuczynienie za grzechy ludzkości. Współczesny świat rani Najświętsze Serce Jezusa swoją niewdzięcznością i zniewagami. Rana w ręce Najświętszej Maryi Panny jest znacznie głębsza niż twoja. Teraz przejdźmy do kaplicy.

Po przybyciu do kaplicy anioł zniknął. Agnieszka uklękła przed ołtarzem, twarzą do tabernakulum, w głębokiej adoracji. Następnie podeszła do figury Matki Boskiej, aby spojrzeć na ranę, którą obraz przedstawiał na jej dłoni. Gdy tylko to zrobiła, usłyszała słodki głos dochodzący z posągu. Agnes była głucha, ale w cudowny sposób otrzymała pierwsze orędzie od Matki Bożej: „Moja córko, moja nowicjuszka, dobrze że mnie posłuchałaś i porzuciłaś wszystko, by pójść za mną. Czy boli cię niemoc twoich uszu? Będziesz uzdrowiona, bądź pewna. Bądź cierpliwa. To ostatni test. Czy rana twojej ręki sprawia ci cierpienie? Módlcie się o zadośćuczynienie za grzechy ludzi. Każda osoba w tej społeczności jest moją niezastąpioną córką. Czy dobrze odmawiasz modlitwę Służebnic Eucharystii? Następnie pomódlmy się razem.

„Najświętsze Serce Jezusa, prawdziwie obecne w Najświętszej Eucharystii, konsekruję moje ciało i duszę, aby były całkowicie jedno z Twoim Sercem, składając ofiarę w każdej chwili na wszystkich ołtarzach świata i oddając cześć Ojcu błagając o przyjście Jego królestwo. Proszę przyjmij tę pokorną ofiarę z siebie. Użyj mnie, jak chcesz, na chwałę Ojca i zbawienie dusz. Najświętsza Matko Boża, nie pozwól mi nigdy odłączyć się od Twego Boskiego Syna. Proszę, broń mnie i chroń jak Twoje wyjątkowe dziecko. Amen. Kiedy modlitwa dobiegła końca, Niebiański Głos powiedział: „Módlcie się bardzo za Papieża, Biskupów i Kapłanów. Od chrztu zawsze wiernie się za nich modliliście. Módlcie się nadal bardzo...bardzo dużo. Powiedzcie wszystkim a także twojemu swojemu przełożonemu i bądź jemu posłuszna we wszystkim, co ci powie. Prosił, abyś modliła się gorliwie”. Tego samego dnia, 6 lipca, rana w kształcie krzyża, która pojawiła się po prawej stronie figury Matki Bożej, zaczęła krwawić.

25 lipca biskup Ito udał się do klasztoru, aby sprawdzić, czy ręka posągu krwawi. Następnego dnia ręka obrazu ponownie krwawiła. Tym razem było więcej krwi i było ciemniej. Tego dnia Agnes poczuła silny ból w ranie na dłoni. W piątek 27 lipca anioł powiedział jej: „Twoje bóle skończą się dzisiaj. Strzeż z wielką gorliwością pamięci o krwi Maryi i wyryj ją w swoim sercu. Rana Maryi ma bardzo ważne znaczenie: została dokonana aby uzyskać twoje nawrócenie, błagać o pokój, zadośćuczynić za niewdzięczność, obrazy, zniewagi i krzywdy, które otrzymuje Bóg. Miej wielki szacunek dla nabożeństwa do Przenajdroższej Krwi Chrystusa”.

3 sierpnia 1973
„Moja córko, moja nowicjuszko, kochasz Pana? Jeśli kochasz Pana, posłuchaj, co mam ci do powiedzenia”

"To bardzo ważne... Przekażesz to swojemu przełożonemu."

„Wielu ludzi na tym świecie dręczy Pana. Pragnę, by dusze pocieszały Go, aby złagodziły gniew Ojca Niebieskiego. Życzę razem z moim Synem dusz, które swoim cierpieniem i ubóstwem wynagradzają grzeszników i niewdzięczników”.

Aby świat mógł poznać Jego gniew, Ojciec Niebieski przygotowuje się do wymierzenia całej ludzkości wielkiej kary. Z moim Synem tyle razy interweniowałam, aby ułagodzić gniew Ojca. Zapobiegałam nadejściem nieszczęść, ofiarowując Mu cierpienia Syna na Krzyżu, Jego Najdroższą Krew i umiłowane dusze, które Go pocieszają, tworząc kohortę dusz-ofiar.

Modlitwa, pokuta i odważne ofiary mogą złagodzić gniew Ojca. Pragnę tego także od waszej wspólnoty... aby kochała ubóstwo, aby się uświęcała i modliła się o zadośćuczynienie za niewdzięczność i zniewagi tak wielu ludzi.